Excursies en GEA dagen.

Inhoud:

Vooraf aan de Hemelvaartexcursie 2006   Hemelvaartexcursie 2006

Najaarsexcursie 2005                     Hemelvaartexcursie 2005         Excursie Wülfrath 2005

Hemelvaartexcursie 2004              Gezelligheidsdag 2005              Gezelligheidsdag 2004

Stadswandeling Deventer 2006   Gezelligheidsdag 2006

Hemelvaart 2011                 Hemelvaart 2010              Voorjaars-excursie 2010

Hemelvaart 2009                 Osnabrück 2009

Hemelvaart 2008                  Grevenbrück 2008             Vooraf aan Hemelvaart 2006

Hemelvaart 2006         

Het vinden van een gebied om met een meerdaagse excursie naar toe te gaan wordt steeds moeilijker. Toestemming om groeves te bezoeken is veel gevallen niet te krijgen, oude haldes zijn vak tot op de bodem doorzocht en met een gids op pad gaan is, een enkele uitzondering daargelaten, ook geen succes. Vandaar dat je steeds vaker moet terugvallen op die paar gebieden waar wel toestemming te verkrijgen is.

Dus zijn dit jaar maar weer eens richting Vulkaneifel gegaan. Een oude bekende waar in een aantal groeves hard gewerkt wordt en waar met wisselend succes leuke dingen te vinden zijn. Veelal micromounts.

Om toch wat variatie aan te brengen hebben we domicilie aan de Moezel gezocht. Tussen Zell en Traben-Trarbach, in Enkirch was plaats voor de hele groep van 28 deelnemers in een hotel. Enkirch is een leuk plaatsje aan het mooiste deel van de Moezel met goede mogelijkheden om te wandelen. De dames, die niet mee gingen om te zoeken hebben daar uitgebreid gebruik van gemaakt. Zij zijn elke dag op pad geweest. Het gebied om te zoeken lag wat verder weg, maar dat hebben we maar op de koop toe genomen. 

Donderdagmorgen zijn we in Üdersdorf in de Löhley begonnen. Het was lekker warm en droog. Een perfecte dag om te beginnen. Er lag vers materiaal genoeg met hier en daar wat holtes en gangetjes. Het was niet echt super, maar er werden toch aardige stukken gevonden met o.a. Nefelien, Augiet, Magnetiet en Apatiet. Een paar stukjes met Chrysocolla. Achter in de middag is een aantal mensen naar de Emmelberg gegaan en zijn er een paar naar de Nerother Kopf geweest. In de laatste groeve wordt niet meer gewerkt. Er ligt nog wat ouder materiaal, maar de vondsten waren nihil. In de Emmelberg is de situatie al jaren hetzelfde. 

De dames wandelden richting Traben-Trarbach. Niet langs de rivier, maar 'bovenlangs' door de wijngaarden, de weiden en het bos; berg op en berg af. Een tocht met prachtige vergezichten over het Moezel landschap. 

De volgende dag naar Brenk, de Schellkopf, en daarna naar Laacher See, De Dellen. In de groeve de Schellkopf zijn nog steeds leuke mineralen te vinden. Het duurde dan ook niet lang totdat de eerste vondsten tevoorschijn kwamen. Phillipsiet met daarop Gonnardiet en mooie heldere Calciet kristallen. Onder in de groeve werden donkere Pyroxeen naalden gevonden. Vermoedelijk Aegrien-augiet kristalletjes. Verder een stukje met lichtblauwe bolletjes, waarschijnlijk Hyaliet .

Later op de dag zijn we nog naar De Dellen gegaan. Kennelijk was men daar niet in de goede laag aan het werk. Er lag weinig Sanidien bij de zeefinstallatie, waardoor de kans op mooie mineralen nihil is. Er werden een paar stukjes met Hauyn en wat Titaniet gevonden en een paar Zirkoon kristalletjes. Al met al een magere oogst; de volgende keer beter. De wandelaars gaan deze dag richting Kröv, aan de overkant van de rivier. Vanuit Enkirch overvaren met het pontje en daarna weer door de wijngaarden en bossen. In Kröv werd de 'Trödelmarkt'niet bezoht. Twee euro betalen om binnen te komen had de groep er niet voor over. Het dagbudget was net opgegaan aan koffie, gebak of ijs. De terugweg in de brandende zon; dat was afzien.

Voor de zaterdag stond de Graulei op het programma. Gezien de vondstberichten van de laatste tijd waren de verwachtingen vrij hoog gespannen. Er wordt in een razend tempo gesteente verwerkt zodat de situatie per week anders zijn kan. Er was nog een groepje aan het zoeken dat in gezelschap was van Willy Schüler, een Eifel expert. Van zijn kennis hebben ook wij dankbaar gebruik gemaakt. Helaas hadden we wat de vondsten betreft niet de beste dag getroffen. Mooie Aragoniet was er voldoende te vinden en wat zeolieten. Verder de gebruikelijke mineralen als Nefelien, Augiet, Magnetiet, Apatiet ed. De dames wandelden naar Zell.  Aan het eind een verrassend uitzicht op Zell en daarna noch een stuk door het bos naar beneden. In Zell uiteraard een terrasje en toen met de boot terug naar Enkirch.

Al waren de vondsten dan niet om over naar huis te schrijven, kunnen we toch terug kijken op een mooie excursie. Het weer was, op een enkele bui na prima en de sfeer uitstekend. Elke dag werd gezellig afgesloten met een ''aperitief'', op het terras van Hotel Loosen. Waarna de hele groep ergens ging eten. 

Saksen en wel de omgeving van Annaberg-Buchholz was deze keer ons reisdoel. Het is een oud mijnbouw gebied waar in het verleden veel zilver en tin gewonnen werd. In het gebied zijn op allerlei plaatsen de overblijfselen van deze activiteiten terug te vinden. Oude haldes, besucher bergwerke en musea. Verder worden er een aantal steengroeves geëxploiteerd. 

Waldgasthof Hotel Am Sauwald in Tannenberg was de uitvalsbasis. Een prachtige locatie, midden in het bos gelegen. Prima kamers, goed eten en een gastvrije eigenaar, die er alles aan deed om het ons naar de zin te maken. Een aantal van ons was al de zondag voor Hemelvaart aanwezig, de rest kwam in de loop van de week; woensdag was iedereen aanwezig. In totaal 25 personen.

Zij die reeds op maandag er waren hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt de omgeving te verkennen en een bezoek aan Karlovy Vary (Karlsbad) te brengen. 

Donderdag begon de excursie met en bezoek aan de steengroeve in Dörfel. Op jacht naar Fluoriet  en andere mineralen. Helaas was het voor Fred en Gertjan niet mogelijk in de groeve te komen. De toegang was te smal en te stijl. Zij zijn naar de halde van de Abrahamsschacht gegaan en hebben zich daar, zoals later bleek prima vermaakt. Er waren nog wat andere zoekers aanwezig en al gauw werden de eerste bescheiden vondsten gedaan. Tot dat Arnold Lenderink een plek vond waar een paar brokken gesteente lagen met kwarts en mooie Fluoriet. Met een paar man hebben we de stukken gesteente voorzichtig gebroken. Het materiaal was erg zacht en viel bij het minste en geringste uit elkaar. Toch hebben we een aantal mooie Fluoriet groepen kunnen bergen. Er zat wat Kwarts, o.a. een dubbele scepter, en Bariet bij.

Voor de vrijdag stond de halde van de Abrahamsschacht bij Mariënberg  op het programma. Deze halde is men aan het afgraven, zodat er steeds weer nieuw materiaal te voorschijn komt. Helaas was het weer bar en boos. Het regende aan een stuk en het was ook nog eens koud. Geen goede omstandigheden om met een loupe naar micromounts te speuren. De toekomst zal dan ook moeten uitwijzen of er iets gevonden is en wat. We hebben wel het nodige materiaal meegenomen en moeten dan thuis maar zien of het wat is.

De zaterdag was het weer al een stuk beter. Weliswaar nog steeds koud, maar droog. Eerst naar de Herold groeve in Venusberg. Een grote kalksteen groeve waar we zonder problemen in mochten. Het gesteente was doortrokken met Calcietbanden, maar er zat nergens ruimte in zodat er geen kristallen te vinden waren. We hadden het al vrij vlot bekeken en zijn zonder vondsten naar Hammerunterwiesenthal vertrokken. Onderweg trok het helemaal dicht en toen we voor de poort van de Fonolietgroeve stonden was het zicht 20 meter. Een zoekplaatje en niemand wist waar te gaan om in de groeve te komen. Uiteindelijk hebben we de weg die ons in de groeve bracht gevonden en beneden was het zicht goed. De vondsten ook. Er lag veel vers materiaal met holtes, die gevuld waren met Natroliet, Calciet en waarschijnlijk Thomsoniet. Al spoedig had iedereen zijn buit binnen en werd de terugweg met goed gevulde rugzakken aanvaard.

Een aantal van de dames heeft de dagen doorgebracht met wandelen in de omgeving van Tannenberg. Ondanks dat het weer niet echt geweldig was hebben zij genoten van het landschap en de Kaffee mit Kuchen.

En aan het einde van elke dag gezellig met elkaar eten. Met zijn allen aan een lange tafel gezeten konden we genieten van de kookkunsten van de kok van het hotel. Hij kreeg het voor elkaar binnen redelijke tijd een ieder van een smakelijke maaltijd te voorzien.

Zondag werd de thuisreis met een tevreden gevoel aanvaard.

De mogelijkheden om excursies te organiseren worden steeds minder. Het verkrijgen van toestemmingen wordt in bepaalde gebieden steeds moeilijker zo niet onmogelijk. Zelfs groeves waar het jarenlang geen enkel probleem was houden nu de hekken gesloten. Zelfs in het Sauerland wordt het lastig, maar desondanks was de excursiecommissie erin geslaagd een programma rond te krijgen. Een goede zaak waarvoor dank.

De groep streek deze keer in de omgeving van Grevenstein neer bij de Landgasthof Grevenstein. Een klein hotelletje dat door Nederlanders geëxploiteerd wordt, die nog niet helemaal begrepen hebben hoe het toegaat in de horeca. Ze deden wel erg hun best en wij hebben er de stemming niet door laten bederven.

De donderdagmorgen zijn we begonnen in Kallenhardt bij de groeve Brühne. Onder in de groeve lag vrij vers materiaal waar al spoedig mooie Malachiet en Calciet werd gevonden. We hadden het rijk niet alleen, er was ook nog een groep uit Groningen aanwezig. Op een ander plekje was Arnold bezig een grote steen te bewerken. Ondanks gezwaai en andere aandachttrekkerij duurde het een heel poosje voordat de rest van de groep in de gaten had dat het de moeite waard was daar een kijkje te gaan nemen. In holtes zat prachtige Malachiet gecombineerd met glasheldere Bariet kristalletjes. Prachtige micromounts en voldoende voor iedereen. 

Voor de Vrijdag stond Brilon op het programma, maar omdat er zich een mogelijkheid voordeed de mijn in Dreislar te bezoeken ging onze voorkeur daar naar uit. Daar troffen we naast GEA Breda een oude bekende, Peter Fleiszig, waar wij in het verleden ook al eens mee op stap waren geweest. Omdat er slechts een kleine groep naar binnen kon en het een initiatief van Breda was zijn er slechts twee mee naar binnen geweest. En omdat het niet echt spectaculair was heeft de rest er maar van afgezien en zich op de Halde vermaakt. Er lag genoeg materiaal en er werden best leuke dingen gevonden. Helaas wordt de productie van deze mijn binnenkort stilgelegd, zodat ook aan deze vindplaats een einde komt.

Zaterdag zouden we ons geluk beproeven in Oberberge en Hellefeld. Bij de voorexcursie was er in Oberberge een hele enthousiaste en aardige dame op het kantoor aanwezig die er geen enkel probleem mee had dat wij de groeve in gingen om te zoeken,. Mooi geregeld. Het enige probleem was de slagboom. Als deze dicht zou gaan was het een heel eind lopen. Dus voor begin van de excursie even gaan informeren of deze open kom blijven. Alberd en Riet namen dit op zich. De dame was niet aanwezig, wel een heer. En deze deelde mede dat er geen sprake van kon zijn dat wie dan ook de groeve mocht betreden. Oberberge konden we dus wel vergeten. 

Dan maar ’s morgens naar Hellefeld. In het verleden waren we daar ook al eens wezen kijken. Toen was er absoluut niets te vinden. Al gauw bleek dat de situatie niet veel veranderd was. De groeve was een stuk groter, maar geen spoor van welk mineraal dan ook. Al gauw waren we het er over eens dat we nog maar en keer naar Kallenhardt moesten gaan. Die groeve is erg groot en we waren nog maar op twee plekjes geweest. En ook nu hebben we ons daar prima vermaakt en leuke dingen gevonden.

De zondag was voor de thuisreis.   

Zondag 26 April zijn we met 19 deelnemers op excursie in de buurt van Osnabrück geweest. Op het programma stonden twee groeves. De 'kleigroeves' bij Wehrendorf en Wallenhorst. In de Doggertonschieffer zijn daar kiezelgeodes te vinden met Dolomietgangen erin. Te vinden zijn oa. Galeniet, Pyriet, Sfaleriet, Chalcopyriet, Kwarts, Malachiet, Siederiet en Dolomiet.

Rond 10.00 uur was iedereen aanwezig en kon het feest beginnen. Het weer werkte mee en al spoedig  was iedereen druk aan het krabben en hakken. Het lag er bezaaid met knollen en bij vele was de inhoud hoopvol. Al gauw werden de eerste leuke stukken gevonden met Sfaleriet en Kwartskristallen in de Dolomiet. Ook van de andere mineralen kwamen kristallen aan het daglicht. Het is een leuke groeve om in te zoeken. Hij is niet diep en de wanden zijn niet gevaarlijk en zeker met het voorjaarszonnetje erbij kun je je daar prima een paar uurtjes vermaken.

Rond de middag zijn we richting Wallenhorst vertrokken. Volgens de beschrijvingen met andere mineralen dan in de vorige groeve. Covellien, Gips, Pyromorfiet en Cupriet naast enkele andere zitten ook daar in geodes. En ook hier lagen er genoeg van deze knollen om onze lusten op bot te vieren. De resultaten waren wat minder, hoewel ook hier leuke dingen gevonden werden.  

Het reisdoel was deze keer de omgeving van Vogelsberg in Hessen.  In 2004 waren we daar voor het laatst en dat was toen een hele gezellige en geslaagde excursie. De excursiecommissie had het geheel voorbereid. Toestemming voor groeves en onderdak  voor 26 deelnemers bij Pension Bechthold in Schotten Rainrod. De dames gingen aan de wandel en 's avonds ging de groep met zijn allen eten bij de 'Kupferschmiede'.

Het grootste deel van de deelnemers was al op woensdag aangereisd of eerder. De groeve in Langd, die in het programma stond opgenomen bleek niet geschikt voor een bezoek in het voorjaar. Het is een oude groeve die tot natuurgebied verklaard is en waar o.a. uilen aan het broeden waren. 

Donderdagmiddag zijn we naar de eerste groeve gegaan in Ober Widdersheim. We troffen daar twee mensen van de plaatselijke vereniging, die al even rondgekeken hadden. In het gedeelte waar nu gewerkt werd was niets te vinden; dan maar op de "oude" bekende plek zoeken. Dat deel van de groeve wordt dichtgestort en het kon wel eens de laatste keer zijn dat daar gezocht kan worden. De hele groeve sluit overigens binnen niet al te lange tijd. 

De beide Duitsers waren  zeer behulpzaam en  wezen ons op het gesteente, dat we hebben moesten om mooie Calciet, Natroliet, Chabasiet en Skoleziet te vinden. Na enig hakwerk kwamen deze dan ook te voorschijn, van het een wat meer dan het ander.

Vrijdag was de beurt aan Gedern. De man op de weegbrug was dezelfde als vier jaar geleden. Ook deze keer zag, hoorde en wist hij niets. We konden zo doorlopen. Alleen Jannie Boonstra niet. Die dacht haar schoenen schoon te houden door over de weegbrug te lopen. Hevig gesticulerend kwam de 'brugwachter' uit zijn hok en riep dat ze van de brug af moest. 'Sie sind viel zu schwer' was zijn argument. 

De groeve ingaan was helemaal niet nodig. Vlak bij de ingang lag grof gebroken gesteente dat vol zat met holtes waarin van alles te vinden was zoals: Chabasiet, Erioniet, Offretiet ea. Tegen het einde van de middag waren de rugzakken dan ook goed gevuld. Wij zijn maar niet over de weegbrug gegaan. Eigenlijk stond Ortenberg voor de middag op het programma, maar dat hebben we maar naar de zaterdag gezet.

Voor de zaterdag stond Langd op het programma, maar vanwege de broedende vogels werd dat Ortenberg en na de middag voor de liefhebber de zandafgraving te Rockenberg. De groeve in de Gaulsberg viel een beetje tegen. Op een plek waar jaren geleden ook al Natroliet gevonden werd lag nu nog wat materiaal. Soms met mooie Calciet, Apophylliet en Analciem. Verder in de groeve was niets te vinden. Ook deze groeve zal binnenkort gesloten worden.

In Rockenberg werden een aantal kleine Barietroosjes gevonden.

Zondag ging een deel van de groep door naar het Zwarte Woud naar de Clara en de rest ging huiswaarts. Van de laatste groep zijn er naar Dreislar in het Sauerland gereden en hebben daar op de Halde naar Bariet ed. gezocht. Er lag voldoende materiaal en er zijn leuke dingen gevonden.

Terugkijkend op de excursie was deze zeer geslaagd. Het weer was redelijk goed; de vondsten ook en bovenal was het weer eens oer gezellig met elkaar.

Voor het eerst sinds jaren heeft de excursiecommissie toestemming gekregen de groeve in Grevenbrück te betreden. Omdat de datum kortdag was gingen er "maar" 13 mensen mee. Het weer was ons gunstig gezind en al gauw hadden we een plek gevonden waar vers gesprongen materiaal lag. Het gesteente zat vol met holte's en spleten, die gevuld waren met Calciet en Dolomiet in allerlei kleuren. Voldoende te vinden voor iedereen. Het gehamer was dan ook niet van de lucht. 

Rond drie uur was iedereen ruim voorzien van de nodige stukken en en gingen we bepakt en bezakt huiswaarts. Een mooie dag met dank aan de:

Grevenbrücker Kalkwerk GmbH & Co. KG

De Hemelvaartexcursie van Gea Kring Twente 2006 ging naar het Fichtelgebirge in Noord Beieren. Voor ons doen een fikse afstand, zeker voor twee dagen zoeken. Al gauw was voor ons het besluit gevallen in ieder geval langer te gaan, minstens een week. We zijn dan ook met zijn vieren, Fred, Aafke, Joke en ondergetekende de zondag voor Hemelvaart naar Fichtelberg gegaan.

Het internet biedt voor een hoop zaken uitkomst. Ook als het om vindplaatsen van mineralen gaat. De informatie die je raadpleegt moet wel van recente datum zijn, anders gaat het net als met de prachtige verhalen die in de Lapis staan. In het verleden kon alles, nu niets meer. Veel was er niet te vinden op het internet, maar een verhaal over de Acherwiese van 2005 zag er hoopvol uit. Bovendien wilden we niet hele dagen zoeken, maar ook iets van de omgeving zien. Op het programma stond het slot Ermitage bij Bayreuth en het Felsenlabyrint bij Wunsiedel.

Maandagmorgen zag het er goed uit, niet koud en de zon scheen. Een dagje Bayreuth leek ons een goed idee. Het is een mooie oude stad met een aantal markante gebouwen, waaronder het Opernhaus. Het centrum is een gezellige winkelstraat, zogenaamd voetgangersgebied, met als enige nadeel dat de stadsbussen er wel mogen rijden. Het duurde dus ook niet lang of ik liep hopeloos in de weg voor de bus. De chauffeur bleef heel rustig, maar een dame een eindje verderop stond zich hevig op te winden en probeerde mij met de armen zwaaiend en luid schreeuwend duidelijk te maken dat ik aan de kant moest. Je hebt vakantie of je hebt het niet!

Na de middag richting Eremitage, een eindje buiten de stad. Een park van 49 hectare oppervlakte met een slot dat in 1715 gebouwd is en het park dat in 1735 door Markgraf Friederich aan zijn vrouw geschonken werd. Het park bevat veel Barokke elementen. Grote vijvers met strakke heggen eromheen. Sommige gedeelten zijn aan renovatie toe en op verschillende plekken is men hiermee bezig. Verrassend is het theehuis; mooi van lelijkheid met een gouden koets op het dak en pilaren in kitscherige kleuren, die bij nader inzien geheel bekleed zijn met mineralen en gesteenten. De witte bestaan uit kwartskristallen; de andere kleuren uit jaspis, koperslakken ea. Aan beide zijden van het gebouw bevinden zich half ronde gaanderijen die een grote vijver met fonteinen omsluiten. Aan renovatie toe is het barokke zwembad met allerlei mythologische beelden. Op zich een prachtig geheel, maar in slechte staat van onderhoud. Het is park vrij toegankelijk en zeker de moeite waard.

 

Achter in de middag nog even mineralen zoeken. De beschrijving van de Acherwiese, die Achter Achter in de middag nog even mineralen zoeken. De beschrijving van de Acherwiese, die ik van internet geplukt had, klopte als een bus. Al gauw liepen we over een akker met maïs te struinen op zoek naar groene granaat. Stenen lagen er genoeg, maar granaat,  ho maar!  We moesten onze expeditie helaas afbreken door een opkomend onweer. Fred raapte nog een stukje op dat er hoopvol uitzag en wij haastten ons naar de auto. Morgen gaan we eens aan de andere kant van de akker kijken. Misschien hebben we daar meer succes.

GEA KRING TWENTE GEZELLIGHEIDSDAG 2006

Zaterdag 21 oktober vond de jaarlijkse gezelligheidsdag plaats met het vaste thema:een beetje geologie, een
 beetje cultuur en een beetje natuur en veel gezelligheid. Doel van de reis was het voormalige eiland Schokland in de Noordoostpolder en een orchideeënkwekerij in Luttelgeest. Ruim 30 personen hadden zich aangemeld; een behoorlijke groep. Het vertrek- en het eindpunt was Van der Valk in Hengelo. Enkele mensen gingen direct naar het Museum Schokland.

Een half uur later dan de planning, her en der werd aan de weg gebouwd, kwam de groep aan bij het museum. De gids was in geen velden of wegen te zien, dus konden we daar eerst achteraan bellen. Vanwege een communicatiestoornis had hij de afspraak niet genoteerd en was hij er dus niet. Om half die 's middags was er wel een 'huifkartocht' met gidsen. Improviseren dus maar, daar zijn we toch goed in. Dan maar eerst naar Luttelgeest.

Rond half twaalf zaten we aan de koffie in het restaurant van de kwekerij. Daarna naar binnen. Via een winkel waar j orchideeën te kust en te keur worden aangeboden kom je in de bushbush. Je waant je compleet in een Zuid-Amerikaans regenwoud. Alleen de vogels en de apen ontbreken. En overal bloeiende orchideeën en andere tropische planten. Een complete rivier met stroomversnelling, grote stapstenen en vissen loopt door het geheel. Grote Koykarpers zwemmen vrolijk rond. Je kijkt je ogen uit!

In een ander deel is de Maleisische tuin met en waterval, Aziatische beelden, prieeltjes en vazen. Mooie doorkijkjes en verrassende plekjes.

De kwekerij is ook toegankelijk voor publiek. Je wandelt door de kassen waar duizenden planten staan. Een deel begon net te bloeien, andere stonden in volle bloei. Rond twee uur zijn we maar weer naar Schokland gegaan.

De 'huifkarren' bestonden uit open wagens met zitplaatsen en een tractor ervoor. Het grootste deel van de groep ging met het wagentje, een stuk of zes kozen ervoor het eiland te voet te verkennen. Voor ieder een leuke tocht.

Na onze omzwervingen over Schokland zijn we het museum ingegaan. Daar zie je de geschiedenis van het eiland aan de hand van oude foto's en voorwerpen. Voor de petrografiemensen werd de zolder opengedaan om er de grote zwerfstenen collectie te bekijken. Helaas was, door de omzetting van het programma, de tijd aan de korte kant. We hebben afgesproken met de petrografie werkgroep een andere keer een langer bezoek te maken.

Rond vijf uur ging de reis weer richting Hengelo, waar een aantal mensen ter afsluiting nog gezellig zijn gaan eten.

Een geslaagde gezelligheidsdag.

Een aantal foto's.

GEA Dagen

Gezelligheidsdag GEA Kring Twente 2005

Na Giethoorn, Grouw, Laren(NH) en Münster stond de jaarlijkse 'gezelligheidsdag' in het teken van Borculo; een oud stadje in de Achterhoek. Wie veel oude panden ed. verwacht komt een beetje bedrogen uit, want de wervelstorm van 1925 heeft een groot deel van het stadje verwoest, maar ondanks dat is er genoeg te zien dat een bezoek de moeite waard maakt. Natuurlijk het Kristalmuseum op de eerste plaats en verder het Brandweermuseum en toch ook een aantal leuke plekjes zoals de oude watermolen.

We zijn 's morgens begonnen bij het Kristalmuseum. Het is gevestigd in het voormalige stadhuis van Borculo. Han Kamphuis, de eigenaar, is er in geslaagd om zonder enig overheidsgeld een prachtige collectie samen te stellen van allerlei zaken die met mineralen, fossielen en mijnbouw te maken heeft.

De opbouw van het tentoongestelde wijkt af van andere musea. De mineralen zijn gerangschikt naar landen waar ze gevonden zijn in mooie overzichtige vitrines. De fossielen deels op vindplaats, deels op tijdperk. Er is een uitgebreide collectie mijnlampen aanwezig, een zaal met fluoriserende mineralen en er staat een oude slijpbank voor diamant, met daarbij de nodige werktuigen uit de diamantslijperij. Bert Kamphuis leidde ons rond en wist met een enthousiast verhaal de bezoekers te boeien. De tijd vloog om.

Na de lunch stond er een stadswandeling met een gids door Borculo op het programma. Twee mensen van de VVV gingen met ons op pad. Zij lieten ons een aantal historische punten van het stadje zien en wisten op een onderhoudende wijze over de historie van Borculo te vertellen. We werden na zo'n 2 uur afgezet bij het volgende programmapunt: 

Het Brandweermuseum. Normaal gesproken tot 4 uur geopend, maar wij mochten net zo lang blijven tot  we alles gezien hadden. Perfect geregeld. Er was van alles te zien op het gebied van de brandweer. Een groot aantal historische spuitwerktuigen en een prachtige collectie voertuigen uit de historie. Het was echt de moeite waard om te bekijken.

Ter afsluiting van de dag zijn we gezamenlijk gaan eten bij de oude watermolen. Het was weer eens een geslaagde dag.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Gezelligheidsdag GEA Kring Twente 2004

Onder het motto een beetje geologie, een beetje natuur, een beetje cultuur, veel plezier en veel gezelligheid gingen we met z’n zestienen op pad. Het reisdoel was de stad Münster. Op het programma stond een bezoek aan het Mineralogisch Museum van de Westfaalse Universiteit en een stadswandeling onder leiding van een locale gids.

Vanuit Gronau gaat de trein naar Münster en met een groepskaart is een retour de ideale reisgelegenheid. Voor dat geld kan je niet met de auto en bovendien is het veel gezelliger.

Om half negen stonden we in het herfstzonnetje klaar voor vertrek. De zon heeft ons de gehele dag begeleid, zodat het voornemen ergens op een terras te belanden gelukkig niet in gevaar kwam. De trein vertrok om kwart voor negen en een uur later stonden we op de Hauptbahnhof van Münster, midden in de stad. En toen was er koffie!

Het Mineralogisch Museum was speciaal voor ons geopend en we werden opgewacht door de conservatrice die ons van harte verwelkomde. 

Na een van het museum konden we alles op ons gemak bekijken.

Er was een speciale tentoonstelling over vulcanisme en verder een deel waar volgens de indeling van ‘Strunz’ prachtige mineralen in vitrines uitgestald lagen. Een lust voor het oog. Verder was er een afdeling gesteenten, edel- en halfedelstenen, zoutverbindingen bewaart in parrafineolie en gesteenten en de toepassingen in Münster en omgeving. Een deel van de uitgestalde collectie bestond uit schenkingen en nalatenschappen. Zelfs de vensterbanken waren nog interessant, ze bestaan uit verschillende gesteenten uit allerlei delen van de wereld. 

Het geheel was zeer de moeite waard.

Rond half een was de inwendige mens aan de beurt. Het Fraulein dat ons bediende schrok zich rot van al die belangstelling en haastte zich ons mede te delen dat ze niet genoeg broodjes had. Koffie lukte nog net. Maar GEA zou GEA niet zijn als we voor een gat gevangen zouden zitten. Vlakbij was een zaakje waar ze broodjes in overvloed hadden en al snel hadden de meesten er één opgehaald zodat we toch aan onze trekken kwamen.

Bij de St. Lamberti kerk zou de gids op ons wachten. We troffen het wel: midden in de stad, bij de vredeszaal was het een drukte van jewelste. Dure auto’s, politie en een massa mensen. Er was geen doorkomen aan. Wat bleek? De Westfaalse Vredesprijs werd op dat moment uitgereikt en alles wat rang en stand had was aanwezig. Wij bleven staan en Piet ging op zoek naar de gids. Volgens de papieren moest het een dame zijn. Die was in geen velden of wegen te bekennen en na wat rondvragen hier en daar bleek er een man op ons te wachten.

De tour door Münster begon achter de vredeszaal, vanwege de toestand met die uitreiking konden we er niet in. Het verhaal van de gids was er niet minder om. Op een onderhoudende manier schilderde hij een beeld van wat er zich afspeelde tijdens de vijf jaar dat er onderhandeld werd over de Vrede van Münster. Hoe de gevoeligheden lagen bij de verschillende delegaties en hoe er soms weken over details onderhandeld werd. Een prachtig verhaal.

Het centrum van Münster lag na de oorlog volkomen plat. Alle ‘oude gebouwen’ zijn na de oorlog opnieuw gebouwd. Ook een aantal kerken moest van de grond af opnieuw overeind gezet worden. Het aanvankelijke plan van het stadsbestuur een nieuw en modern centrum te maken stuitte op zoveel verzet van de inwoners, dat men hier toch vanaf zag. En zo is er een heel mooie Altstad ontstaan met prachtige historische gebouwen. Overigens is de inrichting van de vredeszaal wel origineel.

We hebben een bezoek gebracht aan de kathedraal en het pompeuze graf van Bischop Van Galen, in het oosten van Nederland bekent als ‘Bommenberend’. Hij heeft daar in de middeleeuwen huisgehouden, gemoord en geplunderd. In de zelfde kerk staat een eeuwenoud planetarisch uurwerk. s’Middags rond twaalf uur staan er soms honderden mensen te wachten op de gebeurtenissen rond die tijd. Klokken beginnen te slaan, er klinkt trompetgeschal en er beweegt van alles.

De stadtour bracht ons verder bij een barokke kerk, de Egidiuskerk uit de 18^e eeuw en de Erbdrostenhof, een stadpaleis, beiden van de zelfde architect. Het was inmiddels half vier en de kelen waren knap droog. Een terras was gauw gevonden en we lieten het ons goed smaken.

Tegen vijf uur ging de trein naar Gronau, waar we de dag afgesloten hebben met een gezellige en heerlijke maaltijd.

Epiloog

Oogstjaar 1937

‘Was möchten Sie trinken?’ vraagt de waard opgewekt.

"Johannisbeersaft, aber nur wenn sie ein gutes Jahr haben!’ is het antwoord van Fred. De waard kijkt hem enigszins verwonderd en vragend aan; zo van: meent hij het nu of niet?

‘Ich werde mal im Keller kucken’ zegt hij dan en weg is hij.

Even later komt hij terug met een flesje, omwikkeld met een wit servet. Hij toont Fred het etiket en zegt: ‘Ernte 1937’. Fred knikt goedkeurend. Met de nodige omslachtigheid opent de waard het flesje, schenkt een beetje in een glas en Fred mag proeven.Hij houd het glas tegen het licht, laat de vloeistof door het glas rollen, steekt zijn neus er eens in. Proeft en knikt uiteindelijk goedkeurend. Het glas wordt bijgeschonken.

Terwijl hij wegloopt zegt de waard terloops: ‘ Sie wissen dass die Flasche nur 35 Euro kostet, nicht wahr?’

‘Das bezahle ich nicht !’ is de reactie van Fred. De waard draait zich om, kijkt Fred diep in de ogen en zegt: ‘ Mein Herr, dies ist ein sehr altes und ehrenwertes Haus mit dicken Mauern und sehr tiefen Kellern. Wenn Sie da unten verbleiben hört Sie hier kein Mensch schreien.’

Dan loopt hij lachend weg.

Stadswandeling door Deventer.

Op zondag 9 april 2006 heeft er op initiatief van de petrografie werkgroep een stadswandeling plaats gevonden door Deventer. Het doel van deze wandeling was de in Deventer gebruikte natuursteen te bekijken.  Peter Venema had deze route uitgestippeld en was tevens onze gids.

We beginnen voor het station van Deventer, waar al gelijk een aantal natuurstenen banken opvallen. Ze zijn gemaakt van zgn. Belgisch Hardsteen, kalksteen met fossielen. Deze laatste zijn er in ruime mate in te zien. Hele groepen maar ook enkelingen.  Via de Leeuwenbrug met Graniet met Cordieriet en Gabbro: Noriet  gaan we de stad in. Via het politiebureau met Pikriet (Hessisch Grün) gaan we richting Brink. Daar zijn o.a. te zien: Basalt, Zandsteen , Travertijn en Gabbro.

Daarna naar de Bergkerk. Deze is opgetrokken uit Tufsteen ( Römer tuf) met hoekstenen van trachiet (Drachenfels).

Via allerlei straten en steegjes  lopend over  kwartsdiorietporfier, kwartsiet ea. en in de gevels Trachiet(Weidehahn), Zandsteen, Hoornblendechist (Pillarguri Sort), Kalksteen met Moluscen en Kwartsiet met Dumortieriet en Cyaniet (Azul Macubas) komen we bij het oudste stenen gebouw van Nederland, de Proosdij met in de muur Drachenfels Trachiet en Römer Tuf. De grote kristallen Sanidien zijn duidelijk in de Trachiet te herkennen.

Via het Grote Kerlkhof met de Lebuïnuskerk met Römer-, Ettringer-, en Hasenstopptufsteen, Drachenfelstrachiet en Zandsteen en een bestrating van rolstenen afgewisselt met vakjes noordelijke zwerfstenen. Door de Hofstraat en de Nieuwstraat met veel puien van Larvikiet en een met Migmatiet gaat het richting Broederenplein, de Broederenstraat door met Migmatiet en Marmer naar de Lage Bisschopstraat met mooie zwarte Gabbro met uiteindelijk een prachtige Rapakivigraniet aan de pui van no. 76. 

Als laatste gaan we door de Smitsgang met een muurtableau met diverse gesteenten.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------