Excursies GEA Kring Twente

De Vogelsberg  is in het verleden al vaker het doel van onze Hemelvaartexcursie geweest. Aangezien we een jaar of acht geleden voor de laatste keer in dit gebied waren, leek het ons een goed idee ons heil maar eens weer daar te zoeken.  

 Een mooi gebied, een aantal groeves, goede vondsten en goed onderdak. Perfect zou je denken, maar dat pakte toch iets anders uit . Het verblijf bij de bakker was niet meer. In een paar groeves werd niet meer gewerkt en voor een paar andere kregen we, hoe anders dan in 2008,  geen toestemming. Slechts een groeve mochten we in. Dus moesten we op zoek naar alternatieven. 

Gelukkig boden een paar groeves in het noorden van Beieren uitkomst. Toestemming was geen enkel probleem. 

Onderdak vinden voor de hele club was de volgende hobbel. Na een aantal nullen op het rekest kwamen we uiteindelijk uit bij een hotel in Bad Soden-Salmünster.Bij Hotel Birkenhof waren we van harte welkom. Achteraf een goede keuze. Een mooie, rustige ligging, goede kamers en vriendelijk personeel en een smakelijke hap eten.  

Hemelvaartsdag was de eerste groeve aan de beurt. Steinbruch Fuchs in Sailauf. Ongeveer drie kwartier rijden naar her zuiden. Volgens de gegevens van Mindat ed. een groeve waar122 mineralen gevonden waren, waaronder een aantal bijzondere zoals brandiet, okrusiet en sailaufiet . Met recht waren. Net als bij beleggen, zijn resultaten van vondsten in het verleden geen garantie voor de toekomst of het heden. Het is een prachtige grote Rhyolietgroeve, waar op een beetje haematiet na, niets bijzonders te vinden was. Dan maar eens kijken in de nabijgelegen groeve Am Rehberg. Makkelijk te bereiken en je kon zo met de auto naar binnen. Ook daar was de uitkomst niet geweldig. Boven in de groeve werd nog een beetje azuriet en malachiet gevonden. Hoofdzakelijk korst en een paar micro kristalletjes. Helaas. De weergoden waren ons wel gunstig gestemd zodat de afsluiting van de tocht op het terras van  het hotel er toe bijdroeg dat de dag niet als fiasco kon worden aangemerkt. Op naar de volgende dag. 

Voor de vrijdag was de groeve Schrimpf in Gedern aan de beurt. Een makkelijke groeve, niet diep en altijd wel wat te vinden. Achter de kraker ligt altijd een grote berg grof gekraakt gesteente waarin het makkelijk zoeken is. Dat was nu ook zo. Al gauw kwamen de eerste stukken met phillipsiet, chabasiet en thomsoniet te voorschijn. In de groeve werd erioniet epitaxisch op offretiet gevonden. En ook deze dag deed het zonnetje z,n best. Het was warm. 

Zaterdag weer zuidwaarts. Een ons onbekende groeve in Dörrnmorsbach. In de Stahlscher-bruch zijn volgens de literatuur zo’n 80 verschillende mineralen te vinden. Het gesteente is dioriet waar pegmatiet en kwarts  in zou moeten zitten.  De groeve is niet al te groot. De vondsten helaas ook niet. De pegmatiet die er ligt is helaas steriel. Er wordt wat epidoot gevonden. De dioriet is wel heel mooi. Er liggen zelfs een aantal geslepen afvalstukken.  

De temperatuur is inmiddels boven de 30° en het verlangen naar een groot glas Weizen wordt steeds groter.  Een deel van de groep kan de blonde verleiding niet weerstaan en gaat vrij vroeg in de middag weer hotelwaarts , de rest gaat nog een keer naar Gedern.  

De zaterdagavond vormt eigenlijk nog het beste deel van de dag. De hotelkok had een uitgebreide barbecue voorbereid. Met z’n allen, bij een aangename temperatuur, op het terras achter de bratwurst, schlaslick en andere heerlijkheden. Met een goed glas drinken erbij en een vrolijke stemming was het er goed toeven. Een goed gevulde maag verzacht  de pijn van de magere vondsten.  

Al was het dan qua mineralen een matige excursie, qua gezelligheid was hij top. En ook de niet mineralen liefhebbers hebben zich kostelijk vermaakt. Een deel heeft een paar mooie wandelingen kunnen maken, anderen hebben zich bezig gehouden met geocachen of hebben zich zelf verwend met een dagje wellness. Zondags keerde iedereen tevreden huiswaarts.

Op naar de volgende Hemelvaartexcursie.

Erwin de Wilde

Dit jaar ging de reis naar het Sauerland. De laatste keer was in 2009 dat GEA kring Twente daar met Hemelvaart was geweest.

We verbleven in hotel Jagdhaus te Bad Wünnenberg, op enkele personen na, die elders onderdak hadden gevonden. Vanuit Bad Wünnenberg waren alle groeves op niet al te lange afstand te bereiken.

Donderdag 5 mei
Groeve Kallenhardt: aanvankelijk leek het een moeizame dag te worden wat betreft het vinden van mineralen maar uiteindelijk zijn er verschillende mineralen gevonden, waaronder Calciet – Kwarts – Malachiet – Azuriet – Bariet.

’s Middags hebben Johan, Herman en ik nog een kort bezoek gebracht aan de groeve “Briloner Hartsteinwerke”. Er was veel massieve Calciet aanwezig waarbij één wand nog diverse holtes met Calciet kristallen had maar het was allemaal zeer onstabiel. Te gevaarlijk om hier met een groep naar toe te gaan.

Vrijdag 6 mei
Diabaasgroeve Clemensberg te Hildfeld stond op het programma. Een grote groeve waar diverse mineralen konden worden gevonden. Hier zijn we de hele dag geweest. Er zijn mooie mineralen gevonden, o.a. Gips, Calciet, Dolomiet, Aktinolith en een mooi stuk met pyriet kubussen van 0,5 cm gevonden door Bert.

Zaterdag 7 mei
Muschelkalkgroeve Blome te Marsberg.
We moesten wat vroeger opstaan en ontbijten want er was toestemming om de groeve te bezoeken van 09.00 uur tot 12.00 uur. Dan werd er namelijk nog gewerkt en buiten werktijd was het niet mogelijk deze groeve te bezoeken. Een niet al te grote groeve, maar wel één met hele mooie mineralen. We hadden vrij vlot een storthoop gevonden waar ruim voldoende te vinden was in makkelijk (soms tot ergernis) te bewerken gesteente. Hier zijn erg mooie stukken gevonden met Calciet in diverse kleuren en vormen. En we mochten de auto’s ophalen en tot onderin de groeve rijden om zo met man en materiaal weer naar boven te rijden. Zeer vriendelijk van de aanwezige vrachtwagenchauffeur.

’s Middags nog naar groeve Mühlenbein te Rösenbeck. Het was voor een aantal mensen nog even zoeken om bij de groeve te komen. Op de één of andere manier waren ze beland op erve Mühlenbein. Maar uiteindelijk toch de groeve gevonden.
Helaas was er niets bijzonders te vinden en zijn we daar vrij snel weer vertrokken.

De zaterdagavond hebben we allemaal gezamenlijk gegeten in het hotel en werden enkele mooie vondsten getoond. Onze voorzitter Johan heeft daarna ook nog mooi gesproken over de groeves, mineralen, geocaching, wandelaars en sauna bezoek. Daarna gezellig napraten onder het genot van een lekker drankje.

Zondag 8 mei
De zondagochtend het laatste gezamenlijke ontbijt, gevolgd door uitchecken en afscheid nemen. Enkele mensen gingen nog naar de groeve Bleiwäsche, de meesten weer op huis aan.
In de groeve werd al snel duidelijk dat het oude gedeelte niet meer interessant was voor het zoeken naar mineralen, het was al behoorlijk volgestort met “vreemd” materiaal. Dus dan maar een poging gewaagd in het nieuwe gedeelte. Er zijn diverse verdiepingen bezocht maar er was weinig te vinden. Er zijn wel mooie Calcieten gespot, helaas te hoog in de wand en dus onbereikbaar.
Toch heb ik bij toeval nog een mooie pocket ontdekt met enkele grote Calciet kristallen en “geoogst”. Van de dubbeleinder Kwartsen in de wand bij de ingang was helaas niets meer te vinden.

We hebben alle dagen prachtig weer gehad, een goed hotel met een uitgebreid ontbijt en lekker eten. Enkele “nieuwe” groeves met mooie vondsten. Kortom weer een gezellige en geslaagde Hemelvaartexcursie.

Vondsten en foto's Hans Sanders

De aanhang en zo!

Je gaat mee met de hemelvaartexcursie van de GEA, maar mineralen zoeken is niet zo jouw ding. Ja, wat doe je dan?

 In het verleden zaten de dames - want dat zijn het bijna altijd – bij de – meest – mannen, in de groeve. Tot er ene Joke opstond (letterlijk) die een hemelvaartwandelclubje begon. Jarenlang is er enthousiast gewandeld, maar ja....de jaren gaan tellen. Er komen ongemakken, waardoor het wandelen minder wordt. En zo ontstaan er subgroepjes.

Wat hadden we dit jaar? Enkele groevezitters, de aloude wandelclub, de geocachers en later, door een afsplitsing, de saunagangers.

Van alle groepen heb ik begrepen, dat ze zich prima vermaakt hebben.

Omdat ik zelf een één-keer-per-jaar-geocacher ben kan ik verder alleen van ons clubje verslag uitbrengen.

Wij – Betsie en Riet, onder leiding van Fieke – zijn de eerste twee dagen meegereden naar de groeves. Fieke had haar huiswerk goed gedaan: ze wist welke caches waar lagen en had dit allemaal ingevoerd in haar apparatuur.

 We gaan de eerste dag bij Kallenhardt vol goede moed op pad. Schitterend weer, fris in de beentjes en vol verwachting wat de dag voor moois zal brengen. Omhoog langs de groeve in een open landschap. Het klimmen is nog niet al te zwaar. Aan het eind van de groeve over graspaadjes, dan vrij steil naar beneden, tussen koolzaadvelden door en uiteindelijk uitkomend bij de Höhlen Stein. Een prachtig stuk natuurgebied. Er is een omhoog lopende grot waar in de steentijd mensen gewoond hebben.Een kabbelend beekje, de net ontluikende bomen tegen een strakblauwe lucht. Zo moet het paradijs er uitgezien hebben.( maar dat heb ik deze dagen wel tien keer gedacht) Op een bankje eten we onze boterham en genieten.

Na de antwoorden op vragen voor een cache gezocht (en gevonden) te hebben, gaan we verder. We lopen een stuk over prachtige bospaadjes, zoeken nog een cache op en gaan langzamerhand weer richting groeve. Af en toe gaat het steil omhoog. Uit het bos komen we weer aan de achterkant van de groeve. Het laatste stuk is een asfaltweggetje. In het midden groeien meterslang paardenbloemen. Ook een prachtig gezicht.

Keurig op tijd zijn we terug bij de groeve. Een prachtige wandeling!

Op vrijdag rijden we mee naar Hildfeld. Deze groeve ligt al hoog in het Hoch–Sauerland. Wij gaan meteen nog hoger. Dat valt een beetje tegen voor onze benen, maar als we hoger in het bos komen, wordt het minder steil. Na een stuk bos zien we aan de rechterkant uitgestrekte heidevelden. Heel mooi, ook al bloeit de heide niet. Het gaat nog steeds omhoog. Uiteindelijk komen we bij een uitkijkpunt; het hoogste punt met een kruis en dergelijke. Nog even steil omhoog en dan worden we vorstelijk beloond: een schitterend vergezicht met in de diepte de groeve. Heel apart om die vanuit dit perspectief te zien.

We lopen terug tussen de heidevelden door, weer door het bos en dan heerlijk dalend naar de groeve. En weer zijn we keurig op tijd terug. En ja, we hebben natuurlijk ook caches gevonden.

De derde dag gaan we vanuit het hotel op pad. De eerste en de laatste cache vinden we niet, maar daar tussenin is het acht keer raak! Fieke is duidelijk de expert; wat ziet zij afwijkende dingen snel!

Het is warmer vandaag. We klimmen, dalen, klimmen, steken de grote weg over, lopen tussen weiden door en komen dan heerlijk in het bos. Wat is dat frisse beukengroen mooi! Heel bijzonder zijn de sechs Brüder: zes beuken die (bijna?) uit één stam gegroeid zijn, tweehonderd jaar oud. Na dit mooie bos komen we via een asfaltweggetje bij de dam van de Aabachtalsperre.  Ons  keerpunt. Langs de andere kant weer over heerlijke bospaadjes terug naar Bad Wünnenberg. Daar dalen we tot de kliniek en moeten dan over twee hele steile paadjes weer omhoog. Kuitenbijters merk ik de volgende morgen. Maar ja, er ligt nu eenmaal een cache bij de Turm. Het laatste stuk is bekend. We zien het hotel. Daar is iedereen al terug. We laten ons het bier en ijs heerlijk smaken, we hebben het verdiend.

Ik denk dat ik ook namens Betsie en Fieke kan zeggen dat we ons deze drie dagen prima vermaakt hebben  en hebben genoten van het prachtige weer, de schitterende omgeving en van elkaar.

Volgend jaar graag weer.

Riet Leuverink.  

Fieke van Broekhuizen

Nadat er jarenlang geen toestemming te krijgen was om de Steengroeve bij Hohenlimburg te bezoeken, deed zich nu de gelegenheid voor met een gids mineralen en fossielen te zoeken. De excursie werd door Geotouring georganiseerd. De afspraak was om elkaar om 10.30 uur op de parkeerplaats van de Hohenlimburger Kalkwerke te treffen. De gids was ruim voor die tijd aanwezig en wij ook met 21 personen.

Na een korte inleiding van de gids gingen we op pad. Helaas konden we er niet met de auto in en dus wachtte ons een pittige wandeling van een half uur om onderin de groeve te komen. Er was pas gesprongen en er lag dus genoeg vers materiaal. Het gesteente zat vol met holtes en spleten  die met Calciet en gele Kwarts gevuld waren.  Binnen de kortste keren gingen de jassen uit en was iedereen druk met hamer en beitel in de weer. Mooie gele en blanke  kwartsen en hondentandcalcieten werden er geoogst.

Rond een uur of drie begonnen de meesten de vondsten te sorteren omdat het onmogelijk was alles mee te slepen uit de groeve. En nog waren de rugtassen en de emmers zwaar van de stukken steen die richting auto gingen. Het was een zware tocht , maar wel de moeite waard.

Met dank aan Geotours en de gids ging iedereen tevreden huiswaarts.

We gingen dit jaar naar een , voor ons onbekend gebied. Naar Bebertal in de buurt van Maagdeburg. Er stonden een drietal groeves op het programma, die alleen met een gids toegankelijk zijn. De groeves in Flechtingen en Bebertal met Herr Harald Mewes en de groeve in Mammendorf met een gids van de Cronenberger Steinindustrie.

  We verbleven in  hotel Börderhof in Ebendorf nabij Maagdeburg. Gezellig met het grootste deel van de groep op één locatie. De kamers waren goed, het eten behoorlijk en zelfs het weer werkte mee. Niets stond ons in de weg om er een goede en gezellige excursie van te maken.

  Donderdag stond als eerste groeve  Flechtingen op het programma. Bij de toegangspoort werden we opgewacht door de heer Mewes en een paar kennissen van hem, die op zijn verzoek ook mee gingen. De poort ging open en we konden met de auto’s naar binnen. Na een korte uitleg van de heer Mewes kon en we aan de slag. Al  gauw werden de eerste stukken met mooie Calciet gevonden. Verder was er Fluoriet en Pyriet aanwezig.

 Rond drie uur in de middag was iedereen wel zo’n beetje uitgezocht en konden we terug naar het hotel, waar we onder het genot van een drankje de dag nog eens doornamen. We waren wel tevreden.

Voor de vrijdag hadden we een afspraak bij de groeve in Mammendorf. We werden heel vriendelijk welkom geheten door de gids. Omdat er nog volop gewerkt werd konden we niet met de auto naar binnen. Het was lekker weer en een wandeling is gezond en bovendien was de afstand redelijk te overbruggen. In het gesteente zaten geodes, die voor een deel helemaal gevuld waren met Calciet, maar ook deels open waren en dan zaten er o.a. Kwarts, Haematiet en Calciet kristallen in.

 Je kon er genoeg vinden.  Aan het einde van de dag haalde de gids een bedrijfsbusje op en we werden uit de groeve gereden naar de parkeerplaats. Geen gesleep met zware rugtassen en gereedschap. Een geweldige service! Het was een mooie dag met leuke vondsten en een prima gids.

Voor de zaterdag was de groeve in Dönstedt aan de beurt. Ook hie onder begeleiding van de heer Mewes. Omdat er gewerkt werd tot een uur konden we tot die tijd alleen bij de storthoop terecht.  Daar lag genoeg materiaal om je de hele dag te vermaken.  Als gauw werden de eerste holtes gevonden met daarin Sideriet met kleine Calciet daarop. Hele decoratieve stukjes. Later kwamen er grotere holtes, tot 20 cm te voorschijn met ook daarin Sideriet, Calciet en Bariet. Na de middag zijn we nog een tijdje in de groeve zelf geweest, waar enige holtes met Haematiet gevonden werden en wat Calciet.

Nadat we heer Mewes uitgebreid bedankt hadden voor de uitstekende begeleiding  zijn we terug gegaan naar het hotel.

De zondag was voor de terugreis gereserveerd.

De conclusie mag, denk ik zijn dat we een goede, gezellige excursie achter de rug hebben met een aantal leuke vondsten.

Één van de gebieden waar de kans op redelijke vondsten nog aanwezig is, is de Eifel. Je kunt er voor een aantal groeves vrij gemakkelijk toestemming krijgen. En er zijn meestal leuke mineralen te vinden. Het is en blijft echter een gebied voor de micro-mounters.

De excursie 2013 ging dus maar eens weer richting Eifel. Bezoeken aan de groeves  de Graulay bij Hillesheim, de Löhley bij Üdersdorf, de Radersberg bij Brück-Drees en de Rothenberg bij Bell stonden op het programma.

Onderdak was deze keer gevonden bij Hotel Haus Kylltal te Zennscheid in het Kylltal. Een hotel op een mooie, rustige locatie. De kamers waren goed, het eten redelijk en de bediening snapte het nog niet helemaal. Voor een paar dagen was het goed genoeg. Hoewel de weersverwachting niet al te best was, viel dal allemaal erg mee. Het was niet overmatig warm en de meeste tijd droog. Kortom prima weer om te zoeken en te wandelen.

Donderdag was de eerste groeve, de Graulay aan de beurt. Toen we de groeve inliepen zagen we op afstand al dat we niet de enigen waren. Er liepen een groot aantal mensen in rode hesjes rond. Het bleek later een bont gezelschap: Duitsers, Belgen, Russen, Twentenaren en Brabanders. Er lag veel Basalt met kluften en korsten met daarin zgn. zeolietenmateriaal. Een mooie paragnese met o.a Thomsoniet, Gismondien, Phillipsiet, Perovskiet, Calciet, Gips, Nefelien en Hielscheriet. Thomsonietbolletjes met daarop naaldjes van Natroliet, Orthopyroxeen kristallen met daarop zeolieten als Phillipsiet en/of Thomsoniet en allerlei andere combinaties resulteerden in attractieve micromounts. Met emmers en rugzakken vol keerden we aan het eind van de middag tevreden terug in het hotel, waar een welverdiende halve liter op ons wachtte.

Voor de vrijdag hadden we toestemming voor de Löhley. De vorige dag had ik met Willy Schüler, een Eifel expert, gesproken over de Löhley. Hij was er de voorgaande dag nog geweest en er niets gevonden. "Er wordt in het verkeerde deel gewerkt" zei hij. Ook hier waren we niet alleen. Het hek was open en dus konden we er met de auto inrijden. Er werkten een paar mensen tot half zes, dan ging  het hek op slot. Vanaf een uur of elf was dat voor ons tijd genoeg. Er lag genoeg vers gesteente, maar het zag er niet goed uit. Het was bijna allemaal homogene Basalt zonder kluften. Na een paar uur hadden we eigenlijk al besloten weg te gaan, toen ik een korst zag schitteren. De steen lag tussen de andere grote brokken. Het kostte enige moeite en tijd hem er tussenuit te krijgen. Toen dit gelukt was voldeden een paar fikse klappen met de grote hamer om het grootste deel van de korst eraf te slaan. Er zat mooie Perovskiet op. Wat verder op de steen zat was voor de anderen.

Erwin was intussen op zoek gegaan tussen de grote brokken gesteente en riep dat hij wat gevonden had. Al gauw zaten er een stuk of zeven van ons bij hem. Er kwam mooi helder en schoon materiaal te voorschijn. Iedereen deelde mee. Ik kreeg een stukje in handen met verweerde Leuciet en door de loep zag ik kleine blauwe kristalletjes. Bingo!! Dit moest het nieuwe en zeldzame mineraal Scottyiet zijn. Thuis onder de microscoop bleek het te kloppen. Willy had toch niet helemaal gelijk. Een deel van de groep was inmiddels naar de Emmelberg gegaan en heeft daar nog een paar uurtjes doorgebracht.

Zaterdag hebben we een kort bezoek gebracht aan de Radersberg bij Brück-Drees. Dit is een Lava groeve waar, op mooie Phillipsiet na, niet heel veel te vinden is. Helemaal bovenin de groeve zit in  de lava hier en daar een brok kalkachtig gesteente met daarin mooie Philipsiet kristalletjes. In de bulten gesteente die uitgezeefd zijn is hier en daar nog wat Aragoniet en Calciet te vinden. Het is geen groeve voor een lang verblijf.

Daarna zijn we maar weer naar de Graulay gegaan. Er lag nog voldoende materiaal, want er wordt heel veel gewerkt en de situatie verandert met de dag. En ook nu werden er weer leuke mineralen gevonden.

Op zondag werd door de meesten de thuisreis aanvaard. Een aantal mensen ging nog naar de groeve de Rothenberg bij Bell. In de lava zijn xenolietjes te vinden met mooie Mulliet, Pseudobrookiet, Topaas e.a. Omdat iemand zich liet afschrikken door een Duitser die een hoop heisa stond te maken en met de politie dreigde, omdat hij vond dat zijn hond bijna was overreden, was de lol van korte duur. Ik heb nog gauw een emmer volgegooid met gesteente en daarna hebben we onze biezen maar gepakt. We gaan er binnenkort nog wel een keer naartoe.

Het was een geslaagde excursie met mooie vondsten.

Excursie verslagen andere jaren op archief